Krok 36 z 72
Okno „Analiza” jest głównym oknem
aplikacji eri-Qlife do systemowej analizy aktualnego stanu organizmu człowieka.
Okno to łączy w sobie możliwości „autoanalizy” i „analizy ręcznej”.
Krok 37 z 72
„Autoanaliza” to zestaw autoalgorytmów, z
których każdy uwzględnia określone relacje funkcjonalne określonych procesów w
ciele.
Krok 38 z 72
Autoalgorytm to sekwencja utrwalonych między sobą etapów
analizy (schematu), powiązanych ze sobą procesów fizjologicznych. Autoalgorytm
odzwierciedla „wynik działania” powiązanych ze sobą procesów, a
także daje prognozę ich rozwoju.
Jednocześnie autoalgorytm pozwala zobaczyć łańcuch zależności
przyczynowo-skutkowych, które odzwierciedlają skumulowane działanie rozważanych
procesów.
Na końcu łańcucha wyświetlany jest główny powód aktualnego
stanu tych procesów.
Zastosowanie
autoalgorytmów może znacznie przyspieszyć wykonanie analizy funkcjonalnej oraz
uwzględnić niezbędne i wystarczające kryteria determinujące konkretny stan.
Krok 39 z 72
W polu wyboru „autoanaliza” klasyfikator
autoalgorytmów służy do przeprowadzenia „autoanalizy”, oznaczany następującymi
ikonami:
- ikona folderu, z których każdy zawiera zestaw autoalgorytmów.
Obok ikony wyświetlana jest nazwa tego folderu.
-
ikona autoalgorytmu, z których każda zawiera określony zestaw kroków
analizy. Obok ikony podana jest nazwa tego autoalgorytmu.
Krok 40 z 72
W tym obszarze wyświetlane są wyniki autoanalizy
jednego z wybranych autoalgorytmów. Wyboru autoalgorytmu dokonuje się z
rozwijanej listy, klikając pole „AUTOANALIZA”. Podana jest tutaj również
nazwa autoalgorytmu.
Krok 41 z 72
W obszarze „Analiza ręczna” znajduje się filtr „WYBÓR
INDEKSÓW”, który pozwala pogrupować kilka markerów z wyników analizy
rozpatrywanej „bazy markerów”, aby wyświetlić je zgodnie z niezbędnym kryterium
trafności – indeks numeryczny. System automatycznie filtruje marker na
podstawie maksymalnego indeksu numerycznego.
Krok 42 z 72
„Łańcuch autoanalizy” to łańcuch zależności
przyczynowo-skutkowych, które odzwierciedlają skumulowaną interakcję
rozważanych procesów. Na końcu łańcucha wyświetlana jest główna
przyczyna aktualnego stanu tych procesów. Marker z „łańcucha autoanalizy”,
podświetlony na niebiesko, pokazuje, z jakiej „bazy markerów” jest pobierany (w
jakiej bazie się znajduje) i do jakiego „autoalgorytmu” należy.
Krok 43 z 72
KME przekształca natężenie pola ciała w model matematyczny w postaci
zestawu różnych markerów.
Ogólna
baza danych Systemu zawiera markery referencyjne różnych procesów i stanów.
Każda oddzielna baza markerów jest tworzona z markerów, zgodnie z pewną
cechą uogólniającą. Ta cecha znajduje odzwierciedlenie w nazwie bazy.